[Jan I Bizantyjski]

Posyłam więc za wami 4 katapulty i 5000 mieczników bizantyjskich. Dodatkowo 1000 ogniomistrzów greckich.

[Hugo de Payns]

Dziękuję za wsparcie

[Hugo de Payns]

W nocy w okolice Tunisu podpłynęły okręty Bizancjum i wyładowały piechotę bizantyjską i część wojsk krzyżackich.
Następnie okręty odpłynęły na bezpieczną odległość.
Po uporządkowaniu oddziały krzyżowców ruszyły w stronę Tunisy pod bramy którego podeszły nad ranem. Komandor Templariuszy który dowodził tym oddziałem zarząd poddania miasta, lecz otrzymał odpowiedź negatywną.
 

 
Bizantyjczycy otworzyli ogień z katapult i greckich ogni. Rozpoczął się atak na miasto. Udało się zdobyć jedną bramę. 
 

 
Walki przeniosły się do miasta. Obrońcy trzymali się dzielnie, atakujący atakowali z furią.
 
Około południa do portu wpłynęły statki Bizancjum, z których wyskoczyli Templariusze. Wzięci w kleszcze piraci, zaczęli uciekać na swoje okręty i odpłynęli porzucając miasto.
 

 
 Nie wszystkim się to udało. Na uciekające statki pirackie czekały katapulty, które otworzyły celny ogień niszczeć część okrętów wroga.
 
W mieście walki wygasły tylko w cytadeli broniła się garstka ludzi. Wezwani przez Mistrza Templariuszy do poddania się, złożyli broń po zagwarantowaniu im, że nie zostaną zabici.
Po oddaniu broni zostali opatrzeni i przekazani wojskom bizantyjskim.
 

 
Z powodu zapadnięcia  zmroku dalszych działań nie podejmowano. Po zajęciu przez wojsko strategicznych pozycji w mieście, rozstawieniu wart, wszyscy odpoczywali

[Hugo de Payns]

Nad ranem w każdym kierunku zostały wysłane patrole rozpoznawcze aby uzyskały wiadomości o nieprzyjacielu i samym terenie.
 

 
Na godz. 10,00 wszyscy mieszkańcy zostali zwołani na rynek. Mistrz Templariuszy powiadomił ich, że miasto zostało zajęte  imieniu Cesarza Bizancjum i jeżeli zachowają spokój i będą spółdziałać z władzami nic im nie grozi. Następnie zrobiono spis ludności.
Po południu wszyscy wzięli się za sprzątanie miasta. Jeńcy wykopali wielki dół i tam znoszono zabitych. Wieczorem wszystko podpalono
Kobiety i dzieci sprzątały ulice miasta. Cześć mężczyzn naprawiało wraz z wojskiem umocnienia, a część remontowało uszkodzone domy.
 

 
Wieczorem ludność miasta i jeńcy dostali gotowaną strawę. Tym darem wszyscy byli zaskoczeni.
Na brama, murach i w twierdzy zaciągnięto straże. Po ulicach krążyły piesze patrole. W mieście zapanował spokój, choć wszyscy zdawali sobie sprawę, że następnego dnia znowu będzie trzeba ciężko pracować.

[Hugo de Payns]

  Do zajęcia Tunisu przez cały czas dookoła miasta krążą  patrole i podjazdy.
 

 
Dochodzi do częstych potyczek z bandytami, którzy nie chcą przyjąć do wiadomości, że tu skończyło się bezprawi i zaczęły obowiązywać przepisy Cesarstwa Bizancjum.
 

 
W mieście została zorganizowana milicja miejska, która ma bronić miasta, przed atakami. Na razie jest szkolona przez braci templariuszy.
  wróć do Odebrane   odpowiedz     prześlij dalej   przenieś do  zapisz  drukuj   
REKLAMA

[Andream von Salza]

Okręty z oddziałami wojsk krzyżackich płyną już do Tunisu
Niedługo będą.

[Jan I Bizantyjski]

Dnia 20 stycznia A.D. 2018 roku wojska bizantyjskie w liczbie 80 statków, 45 000 żołnierzy, 120 katapult i 10 000 wozów z zapasami dobiły do brzegów półwyspu iberyjskiego. Pierwotnie, miejscem lądowania "Dumy Cesarstwa", jak często zwykł nazywać swoich żołnierzy Cesarz miała być Walencja, lecz jak orzekli zwiadowcy puszczeni w przedzie na szybszych statkach z powodu błota, które powstało po nieoczekiwanym sztormie przybrzeżnym w tamtych okolicach szybkie wyładowanie sprzętu oblężniczego, (do oblężenia Walencji armia miała przystąpić pół godziny po dobiciu) było to niemożliwe. Wylądowano więc 20 km dalej. Armia, choć wyładowana w dogodnym miejscu przez flotę admirała Christosa musiała rozpocząć całodniowy marsz. W końcu jednak dotarła do Walencji i po kilkugodzinnym oblężeniu wszystkie grupy szturmowe były w środku miasta. Po krótkich, choć wyczerpujących walkach (garnizon liczył 3 000 elitarnych żołnierzy) Walencja padła. Wszyscy generałowie tj. Cesarz Jan I Bizantyjski, Wielki Generał Etokles z Synopy oraz Admirał Christos z Raguzy tryumfalnie wkroczyli do miasta około godziny 22. Lądowanie zakończone powodzeniem więc kampania rozpoczęła się...

Straty: Cesarstwa; 1200 z 45 000; Mauryjskie; ok. 2500 zabitych, a reszta jeńcy, 200 cywilów

[Hugo de Payns]

Gratuluję wspaniałego zwycięstwa

[Jan I Bizantyjski]

Dziękuję bardzo. Czy wszystko idzie zgodnie z planem odnośnie przygotowania stanowisk medycznych? Dzisiaj powinni dopłynąć Krzyżacy. Zapraszam też do Rady Wojennej, trzeba omówić dalsze posunięcia.

[Andream von Salza]

Dzisiaj nad ranem do portu w Tunisie, dopłynęły oddziały Zakonu Krzyżackiego. Dzięki przygotowaniom poczynionym przez Templariuszy wyładunek wojsk krzyżackich postępował bardzo szybko.
Następnie oba zakony spotkały się na placu i oddały sobie honory.
Po uroczystości wszyscy udali się na posiłek, a po nim był czas na pogaduszki.



Po południu w teren wyruszyły oddziały rozpoznawcze. Templariusze pokazywali teren Krzyżakom. Również nowo przybyli byli oprowadzani po mieście.
Na noc zarządzono mieszane warty, aby Krzyżacy jak najszybciej zapoznali się z terenem.

[Hugo de Payns]

Po południu do miasta wróciły patrole , które przywiozła informacje, że na Miasto idą wojska Maurów w siłę 6000 do 7000 niewiernych.
Wieczorem zebrała się starszyzna obu Zakonów na radę wojenną

[Mattheus von Wolfenstein]

Dnia dwudziestego trzeciego stycznia przybył do Tunisu czcigodny brat-rycerz Mateusz von Wolfenstein podróżujący z dalekiej Wenecji. Imć von Wolfenstein stawił się w Tunisie na wezwanie Wielkiego Mistrza by wspomóc działania zakonników podczas wojen bizantyjskich. Przestępując próg tymczasowej siedziby Zakonu Niemieckiego polecił jednemu z braci służebnych przekazać Mistrzowi Andreamowi wieść, iże brat von Wolfenstein jest już w Tunisie i go oczekuje. Następnie zwrócił się do dowódcy swojej eskorty:

- Templariusze w porcie wieści roznoszą jako, że na miasto horda saraceńska nadciąga. Myśmy tu jedyni spośród rycerstwa krzyżackiego tako i w intencji naszej aby czym prędzej z Templariuszami się naradzić w kwestii obrony miasta.

Po tych słowach wzniósł prawicę przywołując posłańca:

- Jedźże do siedziby ich zakonu, co by uszom naszym nic nie umknęło. Ja dotrę wraz z Wielkim Mistrzem.

[Hugo de Payns]

  Do bitwy doszło nad ranem. Dowództwo nad całością sił Zakonnych objął Wielki Mistrz Andream von Salza
 

 
Wojska zakonne zaczęły walkę od modlitwy.
 

 
Tylko ją skoczyły zostały zasypane gradem strzał. Było trochę zabitych i rannych. Nasi łucznicy nie byli bierni i też strzelali do wroga.
 
 
 
Po godzinie takiego ostrzały Maurowie stwierdzili, dosyć nas zmiękczyli i ruszyła ich jazda aby przełamać . Za nimi podążała piechota.
 

 
Na ich spotkanie ruszyły nasze hufce i rozbiły zwarte szeregi niewiernych.
 

 
Doszło do długo godzinnej bitwy. Rozerwały się szyki, każdy walczył z każdym. Krew lała się gęsto. Nikt nie prosił o pardon. Leżący nie mogąc walczyć wprost kłuli przeciwników po nogach, łydkach, więc byli dobijani.
 

 
Około 17 wojska zakonne wzięły górę nad wrogiem, Maurowie się cofali, ale ani Templariusze, ani Krzyżacy nie mieli sił gonić uciekających w panice Maurów.
 

 
Bitwa zakończyła się około 18.
Naszych zginęło 250 i 300 jest rannych. Na pobojowisku naliczono ponad 2500 Maurów, a ilu było rannych nie wiadomo.
Najważniejsze , że wojska Kalifa zostały rozgromione i nie zagrażają Tunisowi

[Hugo de Payns]

W nocy doszło do spotkania obu Mistrzów z Mattheus von Wolfenstein. Uzgodniono, że jutro wojska biorące w bitwie odpoczywają. Pojutrze wojska Templariuszy wyruszają do obozu cesarskiego. W Tunisie zostają Krzyżacy.

[Andream von Salza]

Po opuszczeniu przez Templariuszy Tunisu, Krzyżacy rozstawili warty, wysłali oddziały rozpoznawcze w teren



Następnie zaczęto przygotowywać szpitale. Z tego powodu zajęli parę budynków.