[Julius Scipio]

"Adrestia" w końcu wpłynęła do portu Theodiosusa w Konstantynopolu, i Julius wciągnął smakujące morzem powietrze. Mur Konstantyna wznosił się wysoko, i już w porcie Rzymianin mógł go obejrzeć. Julius Scipio przypomniał sobię piękne dni Imperium, Kiedy Rzym był  stolicą świata, a Słońce jego cesarzem.

...jednak do nosa wdarł się zapach nędzy i biedy , który wzbudził go z snu. Zapach świata, gdzie Rzymianie woleli być Grekami, czy gorzej, "Łacinami". Świata, gdzie Niepokonane Słońce nie było najwyższym bogiem. Świata, gdzie tradycje Rzymskie zostały zapomniane. Zacisną pas i zszedł z pokładu, przed tym dziękując kapitanowi Adrestii. - Pora coś zmienić. -
-----

A więc przybyłem, lecz czy na długo?

[Maurycy Orański]

Zobaczymy... Niemniej jednak witam serdecznie.

[Gagik Bagratyda]

Nawiązujemy raczej do XI-XII w., więc Pańska obecność będzie pewnym anachronizmem, ale myślę, że będzie miał Pan swobodę działania.
Ledwo rozpocząłem działania mające na celu uczynienie z bizantyjskich łacinników Greków, już ktoś przybył ich romanizować . Niemniej ciągle naród władający Cesarstwem zwie się Rzymianami, choć mówi raczej po grecku...

[Jan I Bizantyjski]

Cóż... realia są już inne, państwo sie ksztaltuje i jest zjednoczone pod chrystusowym Krzyżem. Dało to ujednolicenie, brak wielu sporów między kłocącymi sie odłamami które wiele lat rzadziły swoimi minipaństewkami. Wiara ta daje Nam jedność. Co do języka, greka jest tu powszechna, w końcu bliżej Nam regionalnie do Grecji. Jest to ułatwienie, bo lepiej mówiç językami sąsiadów niż na nowo usilnie kontynuować romańskie zapędy.