[Hugo de Payns]

Ma nadzieję, że Ekscelencja zostanie z nami.
Coś wymyslimy.

[Gagik Bagratyda]

Z Bizancjum odchodzić nie zamierzam. 

[Hugo de Payns]

To wspaniałą wiadomość
Proszę wybaczyć moje zachowanie

[Jan I Bizantyjski]

Aż trudno uwierzyć w te smutne zachowania duchownych Rotrii. Interesy ponad przyjaźń się tu widzę ukazały jasno. Krzepi mnie wiadomość, że Czcigodny odchodzić z krainy Naszej nie zamierza, szkoda by było tracić tak światłego członka Bizantyjskiego dzieła, którego każdy mieszkaniec chwali i w Nim pokłada nadzieję.

[Gagik Bagratyda]

Aż trudno uwierzyć w te smutne zachowania duchownych Rotrii. Interesy ponad przyjaźń się tu widzę ukazały jasno.

Tu idzie nie tyle o interesy, co o tradycję, której patriarcha zobowiązał się bronić, a do której z pewnością należy istota Kościoła Rotryjskiego (którą chciałem zmienić). Moje cele i cele rotryzmu okazało się sprzeczne, więc się rozeszliśmy. Nie żywię z tego powodu urazy do nikogo.

Krzepi mnie wiadomość, że Czcigodny odchodzić z krainy Naszej nie zamierza, szkoda by było tracić tak światłego członka Bizantyjskiego dzieła, którego każdy mieszkaniec chwali i w Nim pokłada nadzieję.

Dziękuję za mocno przesadzone wyrazy uznania. Mam nadzieję, że teraz znajdę więcej czasu na Cesarstwo - nieco mniej zajęć w realu, no i nie muszę się już zajmować Rotrią.

[Gagik Bagratyda]

Interesujący artykuł p. Stanisława Dmowskiego. Nasuwają mi się dwie uwagi:
1. Chyba poprawniejsza gramatycznie byłaby forma potocczyzna;
2. Kwestia jest starsza, niż działalność p. Potockiego.
Na szczęście u nas ten problem jest znacznie mniejszy, niż w niektórych państwach naszego kontynentu.

[Maurycy Orański]

Artykuł dosyć prawdziwy. Przyznam się że przestałem już nawet zaglądać w "tego dnia", a szczerze to do Ewangelii zaglądam raz na kilka dni.. Mam tego już lekki przesyt, choć chyba lepszy przesyt niż pustka.

[Miguel de Catalan]

Co do Tego Dnia, to pomimo zmniejszenia ilości postów, a czasem nawet nie pisania, nadal niektórym to nie odpowiada. A to może być lekko dziwne.
Bo najpierw mówiono, tylko kalendarium i jeden może dwa posty. Kiedy robię jeden post  i to czasem zdarza sie co parę dni to nadal źle. Rozumiem też znowu przesyt.
Choć nawet gdybym zawsze sie trzymał tego aby jednego dnia wstawiać jeden post z kalendarium a drugi z jakiegoś ciekawego wydarzenia z Rzeczpospolitej to wyszłoby 730 postów. Z początku pisałem tylko kalendarium, i czasem jeden post. Dopiero potem jakoś poniosło mnie i zacząłem tym nabijacz posty, aby nie było jakiejś pustki.
Ten wątek naprawdę się zmienił. I wróciło już do swych korzeni czyli kalendarium i jednego postu z realnej RON, choć czasem nawet nie. Dlatego proszę aby już nie pisać o tym wątku i o mnie jakby to nabijanie nadal działo się. Bo wtedy będzie to niezgodne z prawdą i będzie mnie zasmucać. Kiedy ktoś kolejny raz pisze, że jak tylko kopiuję i spamuję, to to zniechęca do mikroświata i dalszej egzystencji w nim. 

[Gagik Bagratyda]

Rozumiem, że zarzuty mimo ustępstw ze strony Waszej Xiążęcej Mości nie są zbyt przyjemne, ale zwykłe kopiowanie treści z innych stron nie jest ani specjalnie interesujące, ani potrzebne, ani zbyt wartościowe. Tak jak pisał p. Dmowski, każda oryginalna działalność ma znacznie większą wartość.

[Gagik Bagratyda]

Kolejny artykuł p. Dmowskiego, tym razem o polityce w mikronacjach. W tej kwestii nie do końca się z nim zgadzam. Ideał "dobrej mikronacji" może być różny dla różnych mikronautów i nie wszyscy muszą wyznawać akurat ideał mikronacji politycznej (tj. takiej, w której polityka odgrywa dużą rolę i istnieje szerokie spektrum aktywnych partii politycznych). Szczególnie nieodpowiedni jest on w naszym państwie, mającym odwzorować bezpartyjną rzeczywistość Cesarstwa Bizantyjskiego (przy czym raczej idealnego, niż historycznego), gdzie rywalizacja partii o władzę przeczyłaby fundamentalnym prawom naszej ojczyzny. Polityka to oczywiście dobry sposób na podniesienie aktywności, ale przecież nie jedyny; zresztą wszyscy wiemy, że aktywność nie jest najwyższą wartością. Zaś co do kreowania nowych spojrzeń na rzeczywistość i ustrój, to funkcję tą spełnia też - moim zdaniem doskonalej - metapolityka. Natomiast jeśli chodzi o ideowość partii, to w realu nie działa ona zupełnie, zaś w mikroświecie wedle mej wiedzy dość prędko następuje zmęczenie nią i zastąpienie przez merytokrację. Nowych obywateli jak najbardziej do dyskusji zachęcam, ale dyskusja ideowa a działalność partyjna to dwie różne rzeczy. Wreszcie nadmierne podziały polityczne mogą doprowadzić do katastrofy - pamiętajmy, że tak wspaniale rozpolitykowany Suderland przeistoczył się w totalitarną wręcz dyktaturę, by wkrótce upaść, zaś próba odrodzenia nie przyniosła rezultatów.

[Gagik Bagratyda]

W Leocji wreszcie opublikowano wyniki marcowej ankiety.

[Gagik Bagratyda]

  Winkulijski monarcha podzielił się ostatnio tezami na temat ustroju potencjalnego państwa pannordackiego, które są zupełnie nie monarchiczne, a tak demokratyczne, jak tylko się da. Mamy więc trójpodział władzy, kolegializm, dużo głosowań, zakaz kumulacji urzędów, "rządy prawa", brak precedensu etc. Nie ustrzeżono się i pewnej specyficznej dla demokratów sprzeczności, która ujawnia się po porównaniu tezy drugiej i przedostatniej:

2. Obywatele powinni dysponować szerokim wachlarzem możliwości wpływania na politykę państwa, takie jak referenda, weta ludowe, czy referenda ws. odwołania najwyższych urzędników państwowych.
(...)
19. Prawo zasadnicze państwa pannordackiego powinno być trudne w zmienieniu (tj. konstytucja sztywna).

[Jeśli komuś nie chce się czytać dalszej części mojej pisaniny, niech zapamięta scholium Mikołaja Gomeza Davili: "W ustroju demokratycznym konstytucja jest nieśmiałym zamachem na suwerenność narodu."]

  A więc obywatele mają mieć jak największe możliwości wpływania na państwo, ale jeśli naszła by ich chęć zmienić coś więcej, niż tylko urzędnika siedzącego za którymś biurkiem i dokonać przemian ustrojowych, powinno się to im możliwie najbardziej utrudnić. Jak już wspomniałem, jest to sprzeczność typowa dla demokratów - cóż bowiem by się stało, gdyby się okazało, że ciemnemu suwerenowi nie podobają się niektóre światłe prawa stworzone przez oświeconych nauczycieli wolności, a - nie daj Demokracjo! - suweren wcale nie chce być suwerenem i pragnie zmienić najlepszy ze wszystkich ustrojów na niewolę i tyranię! Nie można mu tego zakazać, bo sprzeczność z zasadą suwerenności narodu była by zbyt oczywista, można jednak maksymalnie mu to utrudnić, aby chronić najcenniejszy skarb - Przenajświętszą Demokrację. Ustanawia się więc prawo stojące nad innymi, nazwane konstytucją, i obwarowuje się tysiącami przepisów możliwość jej zmiany, a gdyby suweren dokonał niemożliwego i jednak przeprowadził taką zmianę zgodnie z prawami, zawsze można podnieść krzyk, że oto ginie demokracja, i przeprowadzić niekonstytucyjny i niedemokratyczny zamach stanu w celu ochrony konstytucji...

  Dlaczego w ogóle jest potrzebna spisana konstytucja, dlaczego nie można oprzeć się na niepisanych i nienaruszalnych prawach fundamentalnych, jak to ma miejsce w tradycyjnej monarchii? Przyczyną tego jest prosty fakt, że demokracja nigdzie nie jest ustrojem naturalnym, lecz musi być sztucznie wprowadzona - nawet za cenę przelania krwi - aby funkcjonować. Nie posiada wobec tego żadnego umocowania w prawie Bożym czy obyczajach przodków, lecz tworzy się jej pozór fundamentu w postaci konstytucji, która sama nie posiada podstawy prawnej. Teologiczne zaś uzasadnienie ustroju, obecne w monarchii, zastępuje się kilkoma pseudofilozoficznymi sloganami o suwerenności narodu, o "wolności, równości i braterstwie" (unikając zakończenia tego hasła) itd., które wpaja się młodzieży w szkołach jako nieomylne dogmaty, zaś heretyk, który ośmieli się im zaprzeczyć, jest natychmiast ekskomunikowany z życia politycznego. Nawet koronowane głowy nie śmią im zaprzeczać, a święte wojny wprowadzają jedyny słuszny ustrój także tam, gdzie nie jest on wcale chciany, przelewając krew tysięcy Irakijczyków, Libijczyków, Syryjczyków etc. Smutne jest to, że również w mikroświecie, gdzie nie ma - przynajmniej teoretycznie - takiego przymusu, zdarzają się i królowie głoszący te bzdury.

[Gagik Bagratyda]

Surowa krytyka Rotrii autorstwa ojca króla Jerozolimy; napisana w znacznej mierze z przyczyn osobistych, ale nie można odmówić jej znacznej słuszności.

[Hugo de Payns]

Artykuł ciekawy, krytyka trafna.
Może należy stworzyć konkurencyjną Rotie i załatwić sprawę.

[Gagik Bagratyda]

Nie uważam, by było to dobre rozwiązanie; druga Rotria może łatwo powtórzyć błędy pierwszej. Wolałbym v-Kościół powszechny, nie będący "własnością" jednej mikronacji.