[Hugo de Payns]

Jazda zakonna podzielona na hufce przeczesywała teren dookoła warowni. Niedopuszczała do wzmocnienia obrońców. Parokrotnie rozwijała transporty z zapasami dla Maurow.
W końcu na sam widok rycerzy z krzyżami na płaszczach wróg uciekał

[Jan I Bizantyjski]

Świetnie. Proszę to kontynuować, Mistrzu!

[Maurycy Orański]

Jeśli już to zróbmy wyłomy w murach.

[Andream von Salza]

Oddziały Templariuszy zostały wzmocnione oddziałami krzyżackimi

[Maurycy Orański]

Do obozu oblegających przybyli posłowie. Czekają na posłuchanie u cesarza.

[Hugo de Payns]

Na przedpolu doszło do krwaj potyczki. Po jednej i drugiej stronie zginęło i zostało rannych po 50 ludzi. Jednak rycerzy zakonni nie dopuścili Saracenow do miasta

[Jan I Bizantyjski]

Strategosie, posłów proszę wprowadzić, nakarmić i stosowne warunki do rokowań przygotować. Możemy zaczynać rozmowy.

[Maurycy Orański]

Etokles ukłonił się i opuścił komnatę. Po chwili wrócił razem z trzema mężczyznami ubranymi w arabskie stroje. Byli to posłowie od emira Algierii oraz sułtanów Egiptu i Maroka. W imieniu wszystkich głos zabrał Egipcjanin.
-Prześwietny Basilieusie, nasi Panowie po wielkiej wiktorii Waszej Cesarskiej Mości dostrzegli bezcelowość dalszej walki i próbowali nakłonić także kalifa do rozmów, ale młodzik rządny krwi wbrew rozumowi i zasłaniając się honorem kazał kontynuować walkę i chce poświęcić te niedobitki które mu jeszcze zostały. My natomiast nie chcemy niepotrzebnego rozlewu krwi i w zamian za bezpieczną ewakuacje naszych wojsk na pokładach okrętów bizantyjskich oraz oszczędzenie i wolność dlsa poddających się Ifrkijczyków oferujemy wydanie miasta i kalifa z rodziną.

[Jan I Bizantyjski]

Przyjmuję propozycję, ale ten region ma być lenną. Kalifa i rodzinę oszczędzić, lecz nie dopuścić ich do władzy nigdzie indziej.

[Andream von Salza]

Jeżeli mogę doradzić,  to proponuje aby pozwolić ludzie nawet innej wiary zostali w mieście.
Jak wszyscy opuszczą miasto to ono podupadnie i będzie to piętrowe zwycięstwo

[Jan I Bizantyjski]

Wypędzam tylko kalifa Mistrzu. Ludzie niech zostaną ale jako lenno będą musieli płacić do skarbca 30 H od osoby miesięcznie.

[Maurycy Orański]

To fortuna. Ja proponuję żeby wcielić Ifrkiję do cesarstwa na prawach normalnej prowincji.

[Jan I Bizantyjski]

Skoro radzisz generale. Wyślę więc dla pewności i porządku dodatkowe oddziały milicji.

[Maurycy Orański]

Wieczorem, o umówionej porze Strategos postawił armię w stan gotowości. Umówionym sygnałem były wezwania muezinów o nienaturalnej porze. Wreszcie rozległy się dźwięki które prawie każdy z greków uznał za wycie jakiegoś potępieńca. Potem wypadki potoczyły się błyskawicznie. Sojusznicy otworzyli część bram, a następne już razem z cesarskimi. Kalif próbował w przebraniu wymknąć się zs dobytego miasta, ale został rozpoznany przez własnego gwardzistę
. Razem z dwoma żonami, dwoma synami i czterema córkami odstawiono go przed obliczę Cesarza. Jan siedział w swiom namiocie na złotym tronie, ubrany w pozłacaną zbroję katafrakta, a na głowie miał diadem wysadzany szlachetnymi kamieniami. Obok niego stali Strategos i obaj Mistrzowie. Oficer wprowadził więźniów a żołnierze matychmiast rzicili ich na kolana.
-Co z nimi Panie-strategos nachylił się do cesarza

[Jan I Bizantyjski]

Kalifa oślepić lecz nie zabijać reszcie nic nie robić. Wybrać miejsce na wygnanie zdala od tronu jakiegokolwiek miasta i stolicy. Mają żyć w spokoju lecz pod uwagą szpiegów, którzy będą patrzyć czy nie spisują przeciw władzy.