[Jan I Bizantyjski]

Na miejsce wydarzeń przybył także sam Cesarz, zaniepokojony rozruchami, choć bacznie się przyglądał, postanowił działać. Przybył z 200 waregami z gwardii gotowymi uspokoić wszystkich nadpobudliwych.

[Gagik Bagratyda]

  Rankiem do jednej z bram Synopy przybył orszak konnych o obcych strojach i wyglądzie. Jeden z nich poprawnie, choć z silnym akcentem, przemówił po grecku do strażników na murach:
  - Jesteśmy posłami króla Kartwelii do cesarza Rzymian. W drodze do Konstantynopola posłyszeliśmy, że przybył do tego miasta, więc i my ruszyliśmy tutaj. Otwórzcie bramę i zawiadomcie cesarza o naszym przybyciu.
  Strażnicy spojrzeli po sobie. Dowódca bramy nakazał najmłodszemu pobiec do pałacu i jeśli to możliwe, przyprowadzić żołnierzy, na wypadek, gdyby przybysze nie byli tym, za kogo się podawali, zaś posłom oznajmił, że musi zaczekać na rozkazy, co przyjęli ze zrozumieniem.. Wkrótce oddział waregów przybył do bramy i gości wpuszczono do miasta. Jadąc do pałacu wzbudzali zainteresowanie przechodniów swoim cudzoziemskim wyglądem i bogatymi szatami. Szeptano, że przybyli z Kartwelii, jedynego prócz Królestwa Księdza Jana chrześcijańskiego państwa na wschód od Cesarstwa Rzymian. Schizmatyccy agitatorzy szeptali, że jest to jedyne królestwo, które zachowało nieskażoną wiarę prawosławną. Wreszcie posłowie dotarli do pałacu, gdzie zaprowadzono ich do komnat, w których mogli odpocząć po podróży i przygotować się na audiencję u cesarza.

  Gdy nadeszła pora widzenia u cesarza odziani w odświętne szaty posłowie weszli do sali, w której oczekiwał już zasiadający w purpurowej szacie na tronie Autokrator i Cesarz Rzymian, otoczony dostojnikami na czele z Królem Jerozolimy i strategosem temu, i padli przed nim na twarz. Gdy powstali jeden z urzędników zadał im pytanie o przyczynę ich przybycia. Wtedy przywódca poselstwa przemówił:
  - Autokratorze i Cesarzu Rzymian! Jego Dostojność, Najwyższy Król Dawid, syn Jerzego, z woli Naszego Pana, Król Królów Abchazów, Kartwelów, Azerów i Kachetów, który na całym świecie broni prawosławnych chrześcijan przysyła nas, abyśmy przed twym majestatem błagali o ulżenie ich doli w  Twym cesarstwie, aby mogli swoją i naszą wiarę wyznawać i na Liturgie uczęszczać bez obawy wtrącenia do więzienia. W przeciwnym razie, jeśli Ty ich chronił nie będziesz, on weźmie ich w obronę - choć poseł jeszcze chwilę temu bił czołem o ziemię przed cesarskim obliczem, teraz jego ton był dumny, a postawa harda.

[Jan I Bizantyjski]

Cesarz nie wstając z tronu rzekł zniesmaczony tonem butnego powstańca: Miecz Wasz że stali, drewnem dla naszego oręża! Zamiast pluć swą butą w twarz niczym agresor przeciw wrogowi, swoich pobratymców reprezentuj bo ich teraz trzymasz na szali owej rozprawy! Wyjdźcie i wiedzcie że niemile zostanie zapamiętana Wasza twarz w mej pamięci. Odpowiedź dam z wieczora!
To mówiąc Cesarz skinął ręką i waregów ie odprowadzili poza salę tych oto ludzi, którzy nie byli Cesarzowi na rękę w owym momencie, pospieszając ich. Cesarz więc zwrócił się o radę do swych przyjaciół i urzędników. Co radzicie? Nie zamierzam przychylnie patrzyć na tych świniopasów Dawida, nienawiść im z gęb świeci. Jednak mam obawę że bunty się rozpoczną na masową i zjednoczoną skalę, a islam także to wykorzysta. Lecz jestem wstanie zabijać takich prostaków, za wiarę prawdziwą.

[Maurycy Orański]

W czasie ich wypowiedzi szukałem wzrokiem moich hetajrów. Jakkolwiek jednak jestem zwolennikiem wolności wyznania tak długo jak się jest wiernym państwu

[Gagik Bagratyda]

  Po królu Jerozolimy odezwał się strategos temu Anatolikon, diakon Gagik:
  -Bacz, Autokratorze i Cesarzu Rzymian, czy zdołasz wieść wojnę na wschodzie, jednocześnie zwalczając bunt w Cesarstwie? Bo to, że schizmatycy powstaną, skoro tylko wyruszysz na wojnę, to rzecz pewna, a stronników mieć mogą nawet w Twojej armii. Rozważ też i zastanów się, czy zdołasz pokonać potężne królestwo Kartwelii w ich własnym kraju, obwarowanym wyniosłymi górami i wzniesionymi na ich szczytach twierdzami, strzeżonym przez bitnych żołnierzy? Zważ też, iż Dawida poprą wszyscy dyzunici w Cesarstwie i że Seldżukowie, choć nie żyją z Kartwelami w przyjaźni, nie omieszkają wykorzystać sytuacji, aby nas zaatakować, jeśli całe Cesarstwo pogrążone będzie w wojnie. A z chrześcijanami, nawet schizmatyckimi, wolałbym wojny uniknąć, gdy pogańscy Hagareni nam zagrażają. Jeśli zatem wolno mi doradzić Autokratorowi i Cesarzowi Rzymian, zalecałbym przyjęcie żądań Dawida pod warunkiem zawarcia przezeń sojuszu z Cesarstwem i wspierania go na wojnie przeciw wszystkim nieprzyjaciołom. Natomiast dyzunitom wolność ich wiary i możliwość służenia Liturgii i innych nabożeństw zapewnić trzeba, jeno tych, co do buntu by nawoływali, albo katolików usiłowali przeciągnąć na swą stronę, albo też innych zbrodni by się dopuścili, tych tylko karać i więzić. Zaś misjonarzy i polemistów katolickich wspierać i zapewnić im wszelkie potrzebne środki; niech oni nawrócą schizmatyckich kapłanów, a reszta pójdzie w ich ślady.

[Jan I Bizantyjski]

Cesarz z uznaniem wysłuchał i rzekł:
-Mądre to słowa ale miałem plan żeby ich zabić za te słowa muzułmańskimi najemnikami, potem tych najemników gdy będą uciekać zabić i zrzucić wszystko na nieiwernych, potem pójść pod tym pretekstem jako sojusznik Dawida na wojnę z Turkami, i zyskać trochę terenu. Oczywiście ugody dla prawosławnych bym zarządził ale na dużo korzystniejszych dla Bizancjum, własnych warunkach.

Po czym Cesarz zwrócił się do Mistrza Hugo:
-Co radzisz Wielki Mistrzu?

[Gagik Bagratyda]

  Nie panując nad sobą, nieproszony odezwał się diakon. Ze wzburzeniem wykrzyknął:
  - Bój się Boga, Cesarzu! Wszak nawet poganie posłów szanują, ty zaś chcesz ich zabijać? Jeśli chodzi o uzyskanie korzystniejszych warunków tolerancji schizmy, odpowiedz poselstwu, że pragniesz negocjacji w tej kwestii, a nie uciekaj się do sposobów, które nawet Hagareni odrzucili by ze wzgardą. Żądać zresztą możemy chyba co najwyżej swobody dla katolickich misji w Kartwelii. Zaś łakomienie się na skrawek ziemi z pogwałceniem traktatów nie przysporzy nam dobrej sławy.

[Hugo de Payns]

Wasza Cesarska Mość
Zabijać w walce jest to sprawa honorowa. Podstępem, nie podczas wojny już nie za bardzo.
Jeżeli w naszej armii nie będą służyć muzułmanie i najemnicy nie damy sobie rady. Mówiąc wprost będziemy słabi.
Jeżeli wojska najemne przejdą na stronę wroga to tym bardziej mamy problem, a zrobią to gdy się dowiedzą co chcemy zrobić.
Proszę pamiętać że część muzułmanów wiernie służy Waszej Cesarskiej Mość, w Zakonie też pełnia niektóre funkcję.

[Jan I Bizantyjski]

Proszę Czcigodnego  o pohamowanie, bo to hańba krzyczeć na swego władcę. Można inaczej, tak ja przykładem dla Czcigodnego zaświecił w swej wypowiedzi Mistrz. Wysłałem posła aby powiedział że do negocjacji przystąpię i mogę podpisać przyjaźń w zamian za pomoc w walce z niewiernymi.

[Gagik Bagratyda]

Proszę o wybaczenie, ale pomysł Autokratora i Cesarza Rzymian dogłębnie mną wstrząsnął.

[Jan I Bizantyjski]

Cóż, każdy ma swoją reakcję i oto nie winię. Proszę jedynie o zachowanie spokoju i opanowania, jak przystało na Bizantyjczyków. To był pomysł, jedna z możliwości. Oficjalną wersję tak jak pisałem przekazałem. Czekamy na odpowiedź.

[Gagik Bagratyda]

Posłowie ponownie zostali zaprowadzeni przed oblicze Cesarza, gdzie zapytani przez mistrza ceremonii o odpowiedź na propozycję cesarza oznajmili, że przyjmują propozycję. Przedstawili też propozycję traktatu:

Traktat pomiędzy Autokratorem i Cesarzem Rzymian Janem, a Jego Dostojnością, Najwyższym Królem Dawidem, synem Jerzego, z woli Naszego Pana, Królem Królów Abchazów, Kartwelów, Azerów i Kachetów

• Cesarstwo Rzymian i Królestwo Kartwelii zawierają sojusz skierowany przeciw Hagarenom, zobowiązując się wesprzeć drugą stronę w wypadku ataku Hagarenów, zaś w innych wojnach nie wspierać wrogów drugiej strony.
• Autokrator i Cesarz Rzymian zobowiązuje się nie prześladować prawosławnych chrześcijan będących jego poddanymi i nie zabraniać im służenia Liturgii i innych nabożeństw.
• Jego Dostojność, Najwyższy Król Dawid, syn Jerzego, z woli Naszego Pana, Król Królów Abchazów, Kartwelów, Azerów i Kachetów zobowiązuje się nie prześladować katolików będących jego poddanymi i nie zabraniać im służenia Liturgii i innych nabożeństw, a także głoszenia swej wiary.
• Traktat ten zachowa ważność aż do śmierci jednego z władców go zawierających.
• Traktat ten wejdzie w życie nie wcześniej, aż podpiszą go obaj władcy osobiście albo też przed upoważnionych do tego przedstawicieli.
  
  Jan I Bizantyjski, Basilleus i Autokrator. [/i]
  

[Maurycy Orański]

A cóż ze strony Gruzinów?

[Gagik Bagratyda]

  Posłańcy byli upoważnieni do negocjacji, ale nie do podpisywania traktatów, więc musieli zawieść dokument do swego króla. Na pożegnanie wręczyli jeszcze cesarzowi dary, wśród których były sztylet, ikona św. Konstantyna oraz kilka beczek kartwelijskiego wina.







Następnie wyruszyli w drogę powrotną do swej ojczyzny.

[Gagik Bagratyda]

  Kwestia schizmatyków zmierzała ku końcowi, toteż strategos począł się sposobić do opuszczenia Synopy i kontynuowania objazdu miast temu. Jego następnym celem miała być Nikomedia, dokąd już wysłano posłańca z zapowiedzią. Służba rozpoczynała już pakowanie bagażu, zaś x. diakon przekonał do konwersji schizmatyckiego kapłana; uwięziono też wszystkich, którzy brali udział w napadzie na więzienie oraz tych, których uwięzieni wskazali jako podżegaczy. Sądzenie ich strategos pozostawił kefalosowi.