Przyznam, że tego nie wiedziałem. Na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Rotryjskiego znalazłem coś takiego: forum.rotria.pl/showthread.php?tid=848 - więc myślałem, że jest to wersja przyjęta w Państwie Kościelnym. Dziękuję Eminencji za informację.

A gdzie można znaleźć tę wersję kanoniczną?

Wersja z Świętym Pawłem nie jest nigdzie spisania. Jest to przyjęte w Tradycji, że Państwo Rotryjskie powstało dzięki Apostołowi Narodów, który dla Rotrii jest odpowiednikiem Św. Piotra dla Watykanu. Stąd wzięło się m.in. określenie Stolica Pawłowa (jak realna Piotrowa) czy Patrymonium Św. Pawła lub też określenie w stosunku do Biskupa Rotrii - Następca Świętego Pawła. W planach za pontyfikatu Piusa Leona II było spisanie Prymatu Pawłowego (na wzór realnego Prymatu Piotrowego), który oficjalnie podkreśliłby to, że Kościół Rotryjski powstał dzięki działaniom Św. Pawła. To póki co się nie udało, może Jan III pokusi się o stworzenie takiego dzieła.

Natomiast co do historii przedinternetowej - jak pamięcią sięgam, były ich co najmniej 3 - ta z RON, ta którą podlinkował Brat z naszego Uniwersytetu oraz jeszcze jedna na starym forum, autorstwa bp Ganganelliego.

Popieram. Także nie jestem zwolennikiem wyrażenia „Druga Rotria”.

Rotria, jako miasto, to odpowiednik realnego Rzymu - wszak często nazywamy Apostolskie Miasto - Wiecznym Miastem czy Stolicą Świata, a więc przydomkami określającymi realną stolicę dzisiejszych Włoch. Myślę, że wprowadzenie - chociażby do potocznej mowy - określenia "Druga Rotria" nie byłoby niczym złym, a stanowiłoby pewnego rodzaju uzupełnienie ciągłości historii mikroświata (tej fabularnej oczywiście).

Umiłowani w Chrystusie Panu,
Czcigodni wierni diecezji konstantynopolitańskiej,

Wesoły nam dzień dziś nastał! Oto, wykonując postanowienia zapisane z bulli o Kościele Rotryjskim na ziemiach Cesarstwa Bizantyjskiego liturgicznie wynieśliśmy Katedrę Hagia Sophia do godności Bazyliki, która znana od dziś będzie jako Bazylika Mądrości Bożej. Wierzymy, że ten wspaniały budynek, wzniesiony trudem pracy rąk ludzki przyczyni się do wzrostu wiary wśród mieszkańców Cesarstwa Bizantyjskiego oraz będzie miejscem najważniejszych ceremonii kościelnych, w tym także tych poświęconych państwu bizantyjskiemu. Wierzymy, że ten akt, który dzisiaj dokonał się w tym miejscu, w tym budynku, będzie kamieniem węgielnym do rozwoju wspólnoty rotrystów zamieszkujących to państwo. Niezwykle przekonujące w tej kwestii jest to, jak mieszańcy Bizancjum są oddani Bogu i Kościołowi Rotryjskiego, troszcząc się o niego, angażując w jego życie oraz postępujac w myśl nauk Kościoła. Wypada także wspomnieć oraz docenić fakt, że Cesarstwo Bizantyjskie praktycznie od początku swej państwowości jest w bardzo bliskich relacjach ze Stolicą Apostolską. Pamiętamy dobrze misję ewangelizacji tych ziem, doskonale zrealizowaną przez braci z Towarzystwa Jezusowego, a w efekcie wzrost wiary wśród tutejszych mieszkańców co zaowocowało ratyfikacją konkordatu między naszymi Ojczyznami, a także utworzeniem diecezji konstantynopolitańskiej. Wypada tutaj też docenić ogromne zaangażowanie Waszego Prymasa, biskupa Adalbertusa Pronobisa, który wspaniale wykonuje powierzone mu zadanie, prowadząc Owczarnię Pańską Cesarstwa Bizantyjskiego ku Wszechmogącemu.

Dziękujemy także za możliwość odbycia podróży apostolskiej do tego pięknego państwa. Cieszymy się, że tu jesteśmy, że dzięki naszej obecności tutaj zacieśniamy więzy przyjaźni Bizancjum i Rotrii; przyjaźni, której mamy wiele dowodów, jak chociażby koronację Waszego Władcy, Jego Cesarskiej Mości, która odbyła się jakiś czas temu w Apostolskim Mieście. Kończąc dzisiejszą celebrację świętą, błogosławimy Wam: in Nomine Patris + et Filii + et Spiritus Sancti +

(+) Pius Leo PP. II
Patriarcha et Episcopus Rotriae

Niech nasza modlitwa wznosi się przed Tobą Panie, jak kadzidło. A jak ta świątynia napełnia się wonią kadzidła, tak niech Twój Kościół promieniuje świętością Chrystusa.

Boże, Ty cały świat uczyniłeś świątynią Twojej chwały, aby wszędzie sławiono Twoje imię, nie  zabraniasz  jednak  poświęcać Tobie  miejsc przeznaczonych do sprawowania świętych obrzędów. Dlatego z radością poświęcamy Tobie ten dom modlitwy wzniesiony pracą ludzi. Jest on znakiem prawdziwej świątyni i obrazem niebieskiego Jeruzalem. Ty bowiem Ciało Twojego syna zrodzone z Matki Dziewicy uczyniłeś swoją świątynią, aby w niej przebywała pełnia Bóstwa. Z Twojej woli Kościół święty jest jak miasto zbudowane na fundamencie Apostołów, a Jego kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus. Świątynia ta powstaje z wybranych kamieni, ożywionych przez Ducha Świętego i spokojnych miłością, gdzie przez nieskończone wieki Ty Boże, będziesz wszystkim dla wszystkich i jaśnieć będzie wiekuiste światło Chrystusa. Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, aby zawsze były miejscem świętym i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary.

Wstępujcie w bramy Pańskie z dziękczynieniem, z hymnami w Jego przedsionki.
W świętym Kościele Boga łaska i pokój niech będzie z Wami wszystkimi.

Amen!

Miłościwy Panie, Wasze modlitwy zostały wysłuchane, a wkrótce Kościół w Bizancjum doczeka się kapłana oraz nowego rozdziału w historii Kościoła Rotryjskiego na ziemiach tego wspaniałego Imperium.

Była wspaniała, gratuluję.
Tylko dlaczego wszyscy Kardynałowie nie złożyli hołdu.

Wielmożny Panie,

Zgodnie z niedawno znowelizowanym Rytuałem Laterańskim, hołd koronowanemu patriarsze składa w imieniu całego Kolegium Kardynalskiego, Kardynał Dziekan, czyli w tym wypadku moja skromna osoba.

Z błogosławieństwem,