Jak pisał o chrześcijanach w latach 90' XI w. (ale przed I krucjatą) kronikarz Al - Arabi, w latach 1093 - 1096 mieszkający w Jerozolimie: "Kraj jest ich, ponieważ to oni uprawiają ziemię, utrzymują klasztory i dbają o klasztory". Cytuję za Michael Haag, "Tragedia Templariuszy"' wyd. Astra, Kraków 2016, str. 91. Autor ten twierdzi, że Frankowie stanowili ok. 1/4 populacji Outremer w XII w., a z pozostałych większość stanowili miejscowi chrześcijanie. Twierdzi też, że jeszcze w połowie XII w. niemal połowę ludności Damaszku stanowili chrześcijanie, a w Egipcie przeważali aż do XIV w. W samej Palestynie w czasie swoich rządów Arabowie raczej się nie osiedlali, stanowiąc jedynie warstwę rządzącą, jedynie tereny wyniszczone przez najazdy, jak wschodnia Galilea czy okolice Nablusu miały być zamieszkane głównie przez muzułmanów. Paradoksalnie w okresie władzy krzyżowców nastąpił pewien napływ ludności muzułmańskiej, którzy ze względu na korzystne warunki gospodarcze i brak walk wewnętrznych osiedlali się w Królestwie Jerozolimskim, o czym zaświadcza Ibn Dżubajr. Raczej nie byli oni skłonni do powstań, zwłaszcza, że większość była szyitami, alawitami, izmailitami lub druzami, a więc heretykami, których pod rządami sunnitów spotkałyby prześladowania.
