[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Pod wieczór, po przepłynięciu Cieśniny Bosfor i dopłynięciu do portu w Konstantynopolu, ze statku zeszła karawana kupców, którzy przybyli pod eskortą wojsk cesarskich. Ostatni odcinek ich drogi prowadził z Nikomedii. Jechali z Rzeczypospolitej Obojga Narodów, z Warszawy, wysłani przez podkanclerzego, Michała Franciszka Lubomirskiego-Lisewicza.
Podczas jazdy karawana podziwiała krajobrazy oraz piękne, starożytne budowle - perły architektury bizantyjskiej. Podróż przebiegła bezpiecznie. Po drodze spotykano licznych podróżnych, w tym kupców, wiozących drogocenne nieraz towary.

Kupcy wraz z wozami i towarami wjechali do starożytnego miasta. Podziwiali piękno dawnych budowli. Zatrzymali się w zajeździe i umyli się po ciężkiej i długiej drodze, następnie ubierając się w odświętne stroje.
Po chwili odpoczynku ruszyli w stronę Bazyliki Hagia Sofia.

Ta monumentalna świątynia do tego stopnia zachwyciła podróżników, że nie byli w stanie wyksztusić ani słowa. Piękno tej budowli z pewnością na zawsze pozostanie w pamięci kupców.
,,Objawiała ona potęgę, majestat, mądrość, dobro i piękno Boga. Ogromna kopuła wznosząca się nad wnętrzem odzwierciedlała sklepienie Nieba. Człowiek po ujrzeniu tego nie moze już pozostać obojętny. Freski, licznie występujące na ścianach i sklepieniach, perła sztuki bizantyjskiej, ukazywały Potęgę i Moc Bożą i chwałę Świętych. - takie zapiski w swoim notatniku zostawił jeden z członków wyprawy.

Niedługo po wejściu do świątyni i wpadnięciu kupców w stan swoistej kontemplacji rozpoczęło się wieczorne nabożeństwo - Ἑσπερινός (Ehsperinos), w ruskich cerkwiach nazywany Wieczernią, zaś w Kościele Łacińskim Nieszporami zwane.

Piękna liturgia, przesycona wonnym dymem kadzideł, z bogatymi szatami zachwyciła podróżnych. Wieczorne światło słoneczne wpadało przez zachodnie okna, padając wprost na ikonostas z odpowiednio ułozonymi ikonami przedstawiającymi Trójcę Świętą, Chrystusa Pana oraz Świętych Pańskich. Dym kadzidła, oświetlany przez zachodzące słońce przyjmował niezwykły wygląd. Piękny, polifoniczny śpiew chorałowy przywoływał duszę do wzniesienia się jej do Pana.

Gdy nabożeństwo się zakończyło, kupcy wśród innych ludzi, posród których byli także rozmaici cudzoziemcy, pozostawali przez pewien czas w Bazylice. Kontemplowali Pana Boga. Czas nie miał już znaczenia.

Po pewnym czasie wyszli, obchodząc budowlę wokół i nie mogąc wyjść z podziwu dla starożytnych architektów, sztukmistrzów, budowniczych i artystów, którzy, z pomocą Bożą, wznieśli to piękne dzieło.

Oglądając się na Bazylikę raz po raz, podróżni oddalili się i zwiedzili Miasto, zwane drugim Rzymem. Następnie udali się na targ, gdzie następnego dnia planowali rozłożyć i sprzedawać swe towary, przywiezione z Rzeczypospolitej.

Kupcy przeszli się jeszcze po nadmorskich ścieżkach.
Gdy zapadł zmrok, wciąż jeszcze było ciepło. Udali się do zajazdu, gdzie się zatrzymali i poszli spać, uradowani tym, co przeżyli.
Na pewien czas zamierzają tu pozostać, po czym powrócą do swej Ojczyzny.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Kupcy z Polski od czasu przybycia zdążyli sprzedać wszystkie towary, które ze sobą przywieźli. Dotąd pozostawali na terenie Cesarstwa.
Zdobywali przy okazji doświadczenie i wiedzę, pomagając w pracy urzędnikom i uczonym. W wolnym czasie zwiedzali Miasto i wybierali się na wycieczki, nieraz trwające do kilku dni, by zwiedzić okoliczne obszary i pobliskie miasta. Uczestniczyli także w dłuższej wyprawie do Efezu, starożytnego miasta helleńskiego, w pobliżu którego według tradycji znajduje się dom Matki Bożej i w którym odbył się III Sobór Powszechny.

Od kilku dni trwały już przygotowania do wyprawy. Kupcy zakupili rozmaite towary: cenne tkaniny - między innymi jedwabie; przyprawy ze Wschodu czy suszone daktyle z Arabii. Przygotowano zapasy na drogę.

Dziś w czwartek, rankiem, po uczestnictwie we Mszy Świętej, kupcy pożegnali mury Konstantynopola, zwanego Drugim Rzymem. Ostatni raz, przynajmniej na pewien czas, obejrzeli się na dostojne kształty Bazyliki Hagia Sophia i odjechali, pogrążeni w milczeniu, na północny zachód, w kierunku Adrianopola.

[Maurycy Orański]

W warunkach miktonacyjnych chyba bardziej odpowiednie będzie określenie "Druga Rotria"

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Może i tak.

Chyba że dla zachowania pewnego historyzmu może lepiej jednak mówić o Drugim Rzymie? Nie wiem...

Z drugiej strony, Cesarstwo Bizantyjskie tak naprawdę zwało się Rzymskim, na Zachodzie zaś zwane było raczej Greckim. W takim razie można by zmienić nazwę na... Cesarstwo Rotryjskie? Hmm... Ciekawe.

[Maurycy Orański]

No to mi Waść zabił ćwieka. Choć nie jest to pozbawione sensu, acz trzeba byłoby się porozumieć z Sancta Sedes.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Kupcy w piątek przemierzali drogę w spokoju, aż w końcu dotarli do Adrianopola. Po dotarciu na miejsce, udali się w mieście na spoczynek.

Następnego dnia, w sobotę, ruszyli w dalszą drogę, która przebiegała bezpiecznie i sprawnie. Do wieczora dojechali nad rzekę Dunaj, która swoim ogromem i pięknem zachwyciła podróżnych.
Ten obszar był zamieszkany przez słowiańskich Bułgarów, dzięki czemu łatwiej im było się porozumieć. Kupcy sprzedali trochę towarów i udali się na spoczynek w jednym z miast.

[Gagik Bagratyda]

Może i tak.

Chyba że dla zachowania pewnego historyzmu może lepiej jednak mówić o Drugim Rzymie? Nie wiem...

Z drugiej strony, Cesarstwo Bizantyjskie tak naprawdę zwało się Rzymskim, na Zachodzie zaś zwane było raczej Greckim. W takim razie można by zmienić nazwę na... Cesarstwo Rotryjskie? Hmm... Ciekawe.

Akurat w mikroświecie nie istniało chyba nigdy Cesarstwo Rotryjskie. Zostańmy przy Cesarstwie Rzymskim, wszak nawet miejscowi Żydzi określają się mianem Romaniotów.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Popieram. Także nie jestem zwolennikiem wyrażenia „Druga Rotria”.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

W niedzielę kupcy uczestniczyli we Mszy Świętej w jednym z miast bułgarskich. Po obiedzie i odpoczynku przeprawili się przez Dunaj za pomocą dużych łodzi. Podziwiali piękno przyrody. Dunaj w tym miejscu był już bardzo szeroki i podróż trwała trochę czasu. Po dwóch godzinach towary były już ponownie złożone na wozach. Przed nimi leżały ziemie nazywane Włoszczyzną, znajdujące się już poza Cesarstwem Bizantyjskim. Zapłaciwszy przewoźnikom i pożegnawszy Cesarstwo, udali się do pobliskiego miasta na odpoczynek.

[Mikołaj Dreder]

Popieram. Także nie jestem zwolennikiem wyrażenia „Druga Rotria”.

Rotria, jako miasto, to odpowiednik realnego Rzymu - wszak często nazywamy Apostolskie Miasto - Wiecznym Miastem czy Stolicą Świata, a więc przydomkami określającymi realną stolicę dzisiejszych Włoch. Myślę, że wprowadzenie - chociażby do potocznej mowy - określenia "Druga Rotria" nie byłoby niczym złym, a stanowiłoby pewnego rodzaju uzupełnienie ciągłości historii mikroświata (tej fabularnej oczywiście).

[Gagik Bagratyda]

Tyle, że Bizancjum jest chyba starsze od Rotrii, jeśli idzie o historię przedinternetową.
http://www.rzeczpospolitaobojganarodow.pl/biblioteka_wspolpracy/dziela/index_patriarcharum.pdf

[Mikołaj Dreder]

Ta historia, Bracie, nie jest oficjalnie uznawana przez władze Państwa Kościelnego. To taka akcja fabularna mieszkańca RON - alternatywna wersja była niegdyś spisana przez jednego z biskupów, ale z tego co pamiętam, tamta druga historia przedinternetowa przepadła w czasach upadku IIPKR.

Najbardziej prawdopodobną datą powstania Kościoła Rotryjskiego, jest rok 64-67 n.e., gdy Św. Paweł - pierwszy Patriarcha - został ścięty - taka jest oficjalnie przyjęta przez władze Państwa Kościelnego historia przedinternetowa.

[Gagik Bagratyda]

Przyznam, że tego nie wiedziałem. Na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Rotryjskiego znalazłem coś takiego: forum.rotria.pl/showthread.php?tid=848 - więc myślałem, że jest to wersja przyjęta w Państwie Kościelnym. Dziękuję Eminencji za informację.

A gdzie można znaleźć tę wersję kanoniczną?

[Mikołaj Dreder]

Przyznam, że tego nie wiedziałem. Na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Rotryjskiego znalazłem coś takiego: forum.rotria.pl/showthread.php?tid=848 - więc myślałem, że jest to wersja przyjęta w Państwie Kościelnym. Dziękuję Eminencji za informację.

A gdzie można znaleźć tę wersję kanoniczną?

Wersja z Świętym Pawłem nie jest nigdzie spisania. Jest to przyjęte w Tradycji, że Państwo Rotryjskie powstało dzięki Apostołowi Narodów, który dla Rotrii jest odpowiednikiem Św. Piotra dla Watykanu. Stąd wzięło się m.in. określenie Stolica Pawłowa (jak realna Piotrowa) czy Patrymonium Św. Pawła lub też określenie w stosunku do Biskupa Rotrii - Następca Świętego Pawła. W planach za pontyfikatu Piusa Leona II było spisanie Prymatu Pawłowego (na wzór realnego Prymatu Piotrowego), który oficjalnie podkreśliłby to, że Kościół Rotryjski powstał dzięki działaniom Św. Pawła. To póki co się nie udało, może Jan III pokusi się o stworzenie takiego dzieła.

Natomiast co do historii przedinternetowej - jak pamięcią sięgam, były ich co najmniej 3 - ta z RON, ta którą podlinkował Brat z naszego Uniwersytetu oraz jeszcze jedna na starym forum, autorstwa bp Ganganelliego.

[Gagik Bagratyda]

I po co było wyjeżdżać z Cesarstwa, mości Lubomirski-Lisiewicz, jak zaraz za granicą Was złupili?