[Gagik Bagratyda]

Σμύρνη - Smyrna

Jest to największe miasto i stolica temu Anatolikon. Smyrna powstała niemal tysiąc lat przed Narodzeniem Chrystusa jako jońska kolonia. Zburzona przez Lidyjczyków w 4 932 r. od stworzenia świata ponownie rozkwitła w czasach Aleksandra Wielkiego i diadochów. To tutaj biskupem był św. Polikarp. Smyrna oparło się najazdom arabskim, by paść pod ciosami Turków; po dwudziestu latach wróciło pod władzę Rzymian. W mieście znajduje się katedra dyzunickiego biskupa Smyrny, będącego zarazem arcybiskupem Synopy.

Ruiny antycznej agory

I aniołowi kościoła w Smyrnie napisz: To mówi "pierwszy i ostatni", który był umarł, a żyje. Znam ucisk twój i ubóstwo twoje, ale jesteś bogaty, i że cię znieważają ci, co się uważają za Żydów, a nie są, lecz są zborem szatana. Nic się nie bój tego, co masz cierpieć. Oto diabeł ma wrzucić niektórych z was do ciemnicy, aby was doświadczyć i będziecie mieli ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.
Kto ma uszy, niech słucha, co Duch mówi kościołom: temu, co zwycięży, śmierć wtóra nie wyrządzi szkody.

Ap 2,8-11

[Gagik Bagratyda]

Po kilku dniach drogi orszak strategosa przybył do Smyrny. Jak w Nicei, tak i tutaj rozkazał zgromadzić się mieszkańcom miasta na agorze, po czym przemówił do nich, zachęcając do przyjęcia Świętej Unii i współpracy z władzą. Jednak reakcja była zupełnie inna: bogato odziany kupiec śmiało wystąpił na czele licznej grupy równych mu stanem i wypowiedział takie słowa:
 - Wielmożny panie, z chęcią uczynimy, czego Autokrator i Cesarz Rzymian od nas żąda, ale naszym pasterzem jest arcybiskup Konstantinos. Czemu mamy porzucić go i Cerkiew Prawosławną, aby przyjąć wiarę, której nie wyznawali nasi ojcowie, która jest nam obca i o której nic nie wiemy? Wiedz, że nigdy tego dobrowolnie nie uczynimy, a naszą niezłomną wolą jest wytrwać przy świętej Cerkwi.
 - Wiara, którą głoszę, to prawdziwa wiara Świętej Apostolskiej, Katolickiej i Prawosławnej Cerkwi. Głoszę wam wiarę jej jedności i zjednoczenie z następcami św. Apostoła Pawła. Porzućcie błędy schizmy i powróćcie do jedności z Cerkwią! - stanowczo odparł strategos.
Słowa te wzbudziły oburzenie wśród tłumu. Rozległy się okrzyki "Nie jesteśmy schizmatykami!", "Precz z łacinnikami, precz z azymitami!", czy wręcz "Lepszy turban niż tiara". Mając przy sobie jedynie garstkę żołnierzy namiestnik był zmuszony uspokoić zgromadzonych, obiecując im swobodę wyznania. Zdarzenie wzbudziło jednak jego niepokój i uświadomiło mu, że walka ze schizmą będzie trudniejsza, niż sądził.

[Gagik Bagratyda]

Gdy strategos powrócił do zdrowia, postanowił ruszyć w dalszą drogę. Smyrna miała być stolicą temu, lecz nim na stałe w niej osiądzie, pragnie objechać też inne miasta. Tym razem jego podróż miała być krótka, a jej celem był niedaleki Efez.

[Gagik Bagratyda]

Wyniki przeprowadzonej w Smyrnie zbiórki, podobnie jak tej w Nicei, nie były zadowalające. Choć ludzie bez porównania bogatsi, to mniej chętnie wspierali budowę klasztoru, nie chcąc utracić nawet odrobiny swoich dochodów. Dominujący wpływ na niewielkie efekty kwesty miał jednak fakt trwania większości mieszkańców miasta przy schizmie i postrzegania unitów jako "fałszywych prawosławnych".

[Gagik Bagratyda]

Po paru dniach przygotowań strategos wraz z kilkoma sługami i niewielką ilością bagażu wsiadł na niewielki handlowy statek płynący do Tesalonik. Pierwszym przystankiem w podróży będzie Mitylena na Lesbos, następnym wyspa Skiros.

[Gagik Bagratyda]

Nastroje w mieście uspokoiły się już jakiś czas temu. Unia, nie unia, trzeba normalnie żyć, a przy kontaktach handlowych ze Skarlandem, Polską czy Litwą przydatne bywają przyjazne relacje i wspólnota wiar ojczyzn kontrahentów. Niektórzy kupcy poprzechodzili nawet na unię. Najbardziej zapalczywi przeciwnicy łacinników handlują głównie w obrębie kraju i z Zaporożem. Tych jednak na wybrzeżu jest niewielu, natomiast w głębi kraju, w małych górskich wioskach, zdecydowanie dominują. Właściwie katolicyzm nie poczynił tam niemal żadnych postępów.

[Gagik Bagratyda]

  Kościół św. Kolumbana Starszego jest nową świątynią o stosunkowo niewielkich rozmiarach, stanowiącą duchowe centrum dla odwiedzających miasto łacińskich kupców z zachodu. Mieszkańcy miasta raczej nie odwiedzają kościoła, gdyż katolików wciąż jest wśród nich niewielu, zaś łacinników praktycznie wcale nie ma. Mimo to przy świątyni stale mieszka mnich benedyktyński, posługujący często przybywającym cudzoziemcom oraz starający się rozpowszechniać unię. Kościół ufundował strategos temu jako wynagrodzenie za swoje grzechy.

[Gagik Bagratyda]

  Pod spokojnymi rządami cesarza Jana miasto szybko się rozwija, należąc już do największych w Cesarstwie. Stanowi również jeden z ważniejszych ośrodków handlowych w państwie i choć dla handlu lądowego jej znaczenie nie wykracza poza granice temu, to dla morskiego jest jednym z najważniejszych punktów u wybrzeży Vaarlandu. Dzięki dobrym relacjom i umowom z sąsiednimi państwami na szeroką skalę rozwinął się tu handel międzynarodowy; w dzielnicy łacińskiej swoje konsulaty i faktorie posiadają Wenecjanie, Genueńczycy, Skarlandczycy, Pizańczycy oraz Santowie; nie brak również kupców ze wschodu. Wśród głównych towarów eksportowych można wymienić zboże i oliwę, a także pochodzące ze Wschodu perskie dywany oraz jedwab. Szczególną popularnością cieszy się wino sprowadzane z Kartwelii; częste kontakty z tym krajem przyczyniły się do rozwoju w mieście kultu Iwerskiej Ikony Bogurodzicy, zwanej też Strzegącą wrót. Pod jej wezwaniem powstała niedawno w pobliżu jednej z bram miasta cerkiew w stylu gruzińskim, choć rodakom strategosa trudniącym się kupiectwem w Smyrnie przywodzi ona na myśl świątynie ich ojczyzny.

Nowa cerkiew Iwerskiej Ikony Bogurodzicy

Kapłan z ikoną

Brama świątyni nocą.

[Gagik Bagratyda]

  Przedłużający się brak wyścigów rydwanów wzbudza zniecierpliwienie u wielu gorliwych i zapalczywych miłośników tego sportu. Nie wiadomo skąd wśród stronników Zielonych pojawiła się plotka, że to wszystko wina tych przeklętych sk...synów Niebieskich, którzy boją się, że skopiemy im tyłki, więc ich klechy nie dopuszczają do wyścigów. W związku z tym w Smyrnie doszło do ataków na domy stronników Niebieskich i na mieszkanie benedyktyna osadzonego przy kościele św. Kolumbana. Jest kilku rannych i kilka splądrowanych budynków, ale dzięki Bogu nikt nie zginął.

[Jan I Bizantyjski]

Trzeba będzie wojskiem obstawiać zawody by Ci pierwsi kibole sobie spotkań nid urządzali

[Gagik Bagratyda]

Jak nie ma zawodów, to i nic dziwnego, że się niecierpliwią.

[Jan I Bizantyjski]

Zrozumiałe

[Gagik Bagratyda]

Po kilkudniowym wahaniu władze Smyrny spełniły żądania cesarza (czy raczej tego, który być nim się mienił) i otworzyły przed nim bramy. Monarcha uroczyście wjechał do stolicy temu i przyjął ofiarowane mu klucze miasta. Nową cesarską rezydencją stała się willa namiestnika, a tych spośród jego urzędników, którzy nie byli dość rozsądni, by zniknąć na czas, uwięziono wraz z łacińskim mnichem z ufundowanego przez strategosa kościoła oraz z tymi, których podejrzewano o sprzyjanie łacinnikom. Wypuszczono natomiast więzionych od stycznia dyzunickich Hilariona, Hipolita i Atenagorasa. Wieści niosą, iż prócz miasta i 2. bandonu lekkiej piechoty także reszta tejże piechoty, jak również połowa średniej i ciężkiej, złożyła przysięgę na wierność przebywającemu w Anatolii monarsze, a reszta pieszych wojsk przyjęła postawę wyczekującą. Jedynie bandon średniej jazdy opowiedział się zdecydowanie przeciw temu, kogo uznał za samozwańca.