[Gagik Bagratyda]

Ten dzień, podobnie jak poprzedni (nie licząc krótkiego postoju na sen) Gagik spędził na grzbiecie galopującego wielbłąda, z tą jednak różnicą, iż dzięki poleceniu przez przełożonego klasztoru, który cieszył się wielkim autorytetem na całym półwyspie, a nawet poza nim, zdążył zmienić zarówno zwierzęta, jak i towarzyszy podróży w jednym z beduińskich obozów. Nieznany mu wcześniej środek transportu, oprócz niewątpliwej zalety, jaką była jego prędkość, miał i wady, z których najbardziej odczuwalną był ból w tej części ciała, w której plecy tracą swą szlachetną nazwę.

[Gagik Bagratyda]

Po krótkiej, ale wyczerpującej podróży przybyli do Betanii. Ormianin trzymał się na wielbłądzie jedynie resztką sił. Zsunął się z wierzchowca, gdy tylko ten się zatrzymał; wprowadzono go do jakiegoś domu i położono do łóżka. Natychmiast zasnął mocnym, kamiennym snem.