[Gagik Bagratyda]

Taką odpowiedź wysłano do Wielkiego Mistrza:

Edessa, 21 XI 7529 r.

    Wielmożnemu Hugonowi, Wielkiemu Mistrzowi Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, w Chrystusie diakon Gagik śle pozdrowienia.

    Wielki Mistrzu,
     Dziękuję wielce za propozycję pomocy ze strony Zakonu. Zaprawdę, wypełnia Wielmożny nakaz Apostoła "Jeden drugiego brzemiona noście". Widać stąd, że Zakon nie własnej, a Bożego imienia chwały szuka i o nią zabiega. A jako że armii temu Anatolikon dopiero zalążek istnieje, przeto wdzięczny jestem bardzo za te oddziały Rycerzy Świątyni, którymi mnie Wielmożny wspiera. Konieczne jest, aby strzegły one bezpieczeństwa życia mojego, króla jerozolimskiego i innych ważnych osób w temie, a także duchownych, bowiem schizmatycy mogli by się bezbożnie na nie targnąć. A prócz tego trzeba, aby odnaleziono tych, którzy sługę mego wiernego ubili i aby byli sprawiedliwie ukarani, co niech da Najwyższy. Amen.

   

Z życzeniem łaski Bożej,
    x. dk. Gagik Bagratyda, strategos temu Anatolikon

[Hugo de Payns]

Natychmiast po otrzymaniu listu Wielki Mistrz pchną jedną chorągiew do pomocy Czcigodnemu Gagik Bagratada

[Gagik Bagratyda]

  Gdy tylko templariusze przybyli, strategos nakazał im przeprowadzić poszukiwania zabójców sługi. Zadanie nie było łatwe - o zamachowcach nie wiedziano właściwie nic, jednak zakonnicy byli pełni wiary w wypełnienie powierzonego im zadania.

[Hugo de Payns]

Cześć Templariuszy rozeszło się po mieście szukając mordercy, albo choć wiadomości o nim.
Reszta obstawiła bramy i punkty strategiczne miasta

[Hugo de Payns]

Po wielu dniach poszukiwaniach Templariusze znaleźli dwóch podejrzanych, których dostarczono do Czcigodnego Gagik Bagratyda

[Gagik Bagratyda]

  W ich domach znaleziono paramenty służące do Boskiej Liturgii, co pozwoliło na przypuszczenie, że potajemnie służono tam schizmatyckie celebry. Na cóż bowiem kielichy,  asteryski czy feloniony osobom świeckim? Najpierw sprawdzono, na której liście znajdują się ich nazwiska - należeli do tych, którzy odmówili ucałowania ikony. Przyznali, że w ich domach odbywały się Liturgie, jednak nie chcieli wydać ani kapłanów, ani współuczestników celebracji. Nic też nie wiedzieli o zamachu na sługę strategosa, a przynajmniej tak twierdzili. X. Gagik zaczął więc nakłaniać ich usilnie do przyjęcia unii, cytując sobory powszechne i Ojców Kościoła, ale jeden z pojmanych rzekł:
    - Przyznaję, panie, że to, co mówisz, mądrze brzmi i zdaje się, że masz rację. Ale skąd mamy wiedzieć, żeś nie sługą diabła? Wszak i szatan jest mędrcem, zaś Bóg zakrył te sprawy przed mądrymi, a prostaczkom objawił. A nasi ojcowie inaczej wierzyli, niż ty, panie, prawisz, i inną naukę w kazaniach głoszą nasi kapłani.
  I nie mógł ich przekonać. Kazał więc, aby zamknięto ich w lochu i trzymano o chlebie i wodzie, aż wydadzą schizmatyckich kapłanów i wiernych. A co dzień posyłać do nich miano jednego mnicha z klasztoru studytów, aby ich nakłaniał do przyjęcia wiary katolickiej.

[Gagik Bagratyda]

  Urzędnicy skończyli już porównywanie list mieszkańców. Tak jak przypuszczał strategos, kilkunastu mężczyzn nie stawiło się w ogóle na ucałowanie ikony. Wśród pozostałych przeważali liczebnie schizmatycy - problem był bardzo poważny i należało jak najprędzej go rozwiązać. Nieobecność biskupa z pewnością wpłynęła negatywnie na sytuację religijną w Cesarstwie, a teraz mogło to sprawić duże kłopoty, szczególnie w razie wojny zewnętrznej. Na razie x. Gagik nakazał sprawdzenie domów tych kilkunastu, którzy byli nieobecni na zgromadzeniu.

[Hugo de Payns]

Cały czas Czcigodnego Gagik Bagratyda wspierają Templariusze

[Gagik Bagratyda]

  Po kilku dniach jeden z więźniów zasłabł i zabrano go do medyka, zaś drugi wyraził gotowość przyjęcia unii. Strategos zaprosił go więc na obiad, podczas którego rozmawiał z nim życzliwie o konwersji. Po posiłku obdarował go nową szatą i poprosił o wydanie kapłanów i organizatorów tajnych celebracji, zaś tamten wymienił kilka nazwisk; ustalono też dzień oficjalnego przystąpienia do Kościoła. Następnie wypuszczono go, zaś kilku ludziom kephalosa polecono dyskretną opiekę nad nim, na wypadek, gdyby schizmatycy szukali na nim pomsty (Templariusze nie nadawali się do tego zadania z powodu wyróżniających się strojów).

[Gagik Bagratyda]

  Wczesnym rankiem templariusze zaaresztowali osoby wskazane wczoraj przez nawróconego więźnia. Korzystając z faktu, że po ulicach kręciło się jeszcze niewielu ludzi, odprowadzono ich po cichu do lochów, oddzielając schizmatyckiego kapłana od pozostałych. Z tym ostatnim spotkał się i długo dyskutował x. Gagik, usiłując przekonać go do przyjęcia unii. Pełnego sukcesu nie osiągnął, ale dyzunita począł chwiać się w swoich przekonaniach, co dawało nadzieję na przekonanie go w przyszłości.

[Hugo de Payns]

Około południu grupa mieszkańców próbowało zdobyć loch. Szybko została rozbita i rozpędzona przez Templariuszy

[Gagik Bagratyda]

Trzeba ich pojmać tak szybko, jak to możliwe. Czy templariusze będą w stanie ich odnaleźć?

[Hugo de Payns]

Część na pewno tak, bo są ranni lub poturbowani, ale na to trzeba zgody na przeszukiwanie domów

[Gagik Bagratyda]

Macie ją.

[Gagik Bagratyda]

  Średniej wielkości więzienie w Synopie dość szybko zapełniało się kolejnymi buntownikami. Narażało to kefalosa na poważne koszty, ale nie można było ryzykować pozostawienia ich na wolności, zaś strategos obiecał wypłacić mu za to odszkodowanie, gdy tylko kwestia finansów temów zostanie uregulowana. Większym problemem mogło być skończenie się miejsc w więzieniu, jednak strategos nie zamierzał zaprzątać sobie głowy przyszłymi problemami, gdy miał wystarczająco dużo obecnych. Na duchu podnosiło go wyraźnie zbliżanie się przez schizmatyckiego kapłana i kilku więźniów, z którymi dyskutowali studyci, do przyjęcia prawdziwej katolickiej wiary.