Pafos (gr. Πάφος) – miasto na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru, ważny ośrodek administracyjny. Czwarte pod względem wielkości miasto wyspy.
Znajduje się 34°46′N 32°25′E
Pafos, powstałe w obrębie dzisiejszego miasta, zostało założone pod koniec IV wieku p.n.e. W epoce hellenistycznej znacznie przybrało na znaczeniu, stając się w II wieku p.n.e. stolicą całego Cypru. Szczyt rozwoju osiągnęło pod rządami Rzymu (który objął kontrolę nad wyspą w 58 p.n.e.), będąc centrum politycznym i administracyjnym Cypru.
W I w. apostoł Paweł ze świętym Barnabą i Janem Markiem spotkali w mieście maga, fałszywego proroka żydowskiego Elimasa Bar-Jezusa, który im się sprzeciwiał, gdy ci głosili prokonsulowi Sergiuszowi Pawłowi. Dlatego Paweł na pewien czas oślepił czarownika, a Sergiusz Paweł pod wpływem tego cudu nawrócił się na chrześcijaństwo (Dz 13:6-13).
Na początku IV wieku Pafos zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi. Miasto odbudowano, ale nie osiągnęło już dawnej świetności, a stolica została przeniesiona do także odbudowanej Salaminy.
W średniowieczu, najpierw w rękach Bizancjum, później łacinników i Wenecjan, wreszcie Turków Osmańskich, miasto niemal zupełnie straciło swoje dawne znaczenie, a prym wiodły porty Larnaka, Kirenia i Famagusta, rolę głównego ośrodka administracyjnego wyspy przejęła natomiast Nikozja. W 1103 r. w Pafos przebywał w drodze do Ziemi Świętej król Danii Eryk I, który tutaj zmarł i został pochowany w lokalnej bazylice (kościół uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi). Obecnie na tym miejscu znajduje się tablica pamiątkowa ku czci króla.
